Çok sevdim ,özledim ,benim olmasını istedim ama olmadı.O bırakıp gitti ben ise arkasından bakmakla yetindim.Kimi zaman kızdım kendimden nefret ettim.Onun benim değil de başkasının oluşuna uzaktan izlemek acıverdi .Üzüldüm ,kırıldım,parçalandım...
Sonra yine sevdim yine inandım ve güvendim.Yeni gelenin yaramı saracağına inanırken o daha da kanatıp gitti yaramı.Mutsuzluğun dibinde buldum kendimi.Çıkmaya çabaladıkça yerimde kalıyordum.Benden geride olanlar çoktan mutluluk yarışını kazanmışlardı.BENCE ben onlardan çok hak ediyordum mutluluğu ama hayat onlara layık görüyordu mutluluğu.Ben ise kaybeden taraftaydım hep.Mutsuz ,yalnız ,huysuz...
Çoook teşekkürler güzel yorumun için ;)
YanıtlaSil